Sophie Agnel: fortepian
Z solidnym klasycznym wykształceniem i po okresie bliskiego zainteresowania nowoczesnym jazzem, Sophie Agnel na przełomie lat 90. stopniowo przeniosła się na zmienny i rozkosznie niepewny teren wolnej improwizacji, zafascynowana ekspresyjną siłą niektórych wielkich heretyków klawiatury, takich jak Keith Tippett, Fred Van Hove czy Christine Wodrascka.
Przepracowując techniki fortepianu preparowanego wymyślone przez Johna Cage'a w dziedzinie muzyki współczesnej przez pryzmat muzyki improwizowanej, Sophie Agnel będzie starała się "wprowadzić prozaiczność współczesnego świata do samego brzucha zachodniego wyrafinowania muzycznego" i przekształcić swój instrument w rodzaj "rozbudowanego fortepianu preparowanego" lub "fortepianu rozszerzonego", kładąc w ten sposób podwaliny pod osobiste uniwersum, które jest radykalnie materialistyczne, na zmianę liryczne, abstrakcyjne i sensualistyczne.